Yine bir geceye bırakıyorum kendimi kalbimde sıkışmalarla , yardım çağrılarına kulak asmadan, uykunun gelmesini bekleyerek..
Yine boş karanlık bir gece beni yutuyor...
Tıpkı acılar gibi..
Ruh kanaması gibi..
...
Bugün 10 Kasım.. Saat dokuzu beş geçe sirenin bile çalmıyacağını düşündüğüm şu zamanda herkesin arabalarını durdurup,tıklım tıklım minibüste oturan insanların bile saygı duruşunda durdugunu görünce insan bir kere daha düşünüyor.. Hepimiz minnettarız..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder